Zeeschildpadden eten het plastic afval.
Plastic soep, dat langzaam uiteen valt in kleinere deeltjes.
Het onstaan
Dagelijks komt er zo'n 12.000 ton plastic afval in de zee terecht. Via zeestromingen wordt het plastic dat we direct of indirect in de rivier gooien uiteindelijk naar deze megadraaikolken afgevoerd.
Het probleem ontstaat vooral door de megadraaikolken. Deze megadraaikolken zijn tot wel duizenden kilometers in doorsnee. Ze worden aangedreven door de wind en de draaiing van de aarde. De watertemperatuur, de diepte van de zee en de ligging van de landmassa's, bepalen de precieze locatie deze megadraaikolken.
De plastic soep bestaat vooral uit een mix van grotere en kleinere stukjes plastic met veel drijvend piepschuim aan het wateroppervlak en uiteengevallen stukken plastic dat op grotere diepte zweeft. Het plastic valt steeds meer uiteen in kleinere stukken. Zo klein dat het naar de bodem kan zakken. Het uiteenvallen van de plastic kan wel jaren duren.
Het plastic wordt door zeedieren gegeten, onder andere zeeschildpadden en schildpadden. De dieren zien het plastic als een lekkere sardien of een sappige kwal.
Er komen daarnaast steeds meer cosmeticaproducten met stukjes plastic erin. Vooral cosmetica, douchegels en tandpasta zitten kleine stukjes plastic. Ook deze deeltjes belanden uiteindelijk in de zee.